2030 wordt een goed jaar!
Op zondag 8 januari jl. was “gaans” bekend Lonneker weer verzameld in het Dorpshuis om tezamen te proosten op 2017. Met ruim 150 man kan gesteld worden dat het een goed bezocht evenement was.
Hoewel voorzitter Matthie Kroezen weldegelijk terugkeek op 2016, stond een vooruit blik naar de (verre) toekomst juist centraal. Samen met Marc Blokhuis wordt er in Lonneker een project gestart om na te denken over wat er juist wel en wat juist niet moet zijn in Lonneker in 2030. Drie generaties Lonnekernaren mochten hun voorspellingen danwel wensen voor de toekomst voor het Dorp laten horen. De Jeugddorpsraad trapte af, door één voor één hun ideeën te noemen en een afbeelding daarvan op een plattegrond van Lonneker te plakken. De jeugd denkt aan zaken als een zwembad in het dorp, een ondergrondse speeltuin (i.v.m. verkeersveiligheid), een verzinkpaal op het Dorpsplein (om het plein tijdelijk af te kunnen sluiten als kinderen naar school moeten), een restaurant in het Dorpshuis, een pony-pretpark en een speelgoedwinkel in het Dorp.
Daarna volgde Laurens Bombeld. Hij ziet het centrum van Lonneker nu als het kloppend hart van het Dorp, maar vreest dat dit in de toekomst wellicht niet zo zal zijn. Met name voor de toekomst van de kerk vreest hij het ergste. Maar er zijn weldegelijk mogelijkheden, vindt Laurens. Zo droomt hij van een pastoorswoning die omgebouwd zal worden tot een bedrijfsverzamelpand, voor startende ondernemers. Verhuur tegen maatschappelijk verantwoorde prijzen, om jonge ondernemers een stapje verder te kunnen helpen. Op die manier hoopt Laurens het hart van Lonneker kloppend te houden.
Namens de oudere generatie trad Annie Beumers naar voren. Deze ster van de Kameleon vergeleek haar eigen jeugd met die van de kinderen van nu. “Daar krijg je soms haast geen woord uit, met die mobieltjes en tablets”, zo vond ze. Annie brak een lans voor de “Twentse Sproak”, en zei de aanwezige jeugd: “aj ’n keer een Twents woard doot, dan hoef ie oe nich’ te schaamn, heur!”. Maar bovenal hoopt zij dat mensen in 2030 met elkaar in gesprek blijven. Groet elkaar, als je elkaar op straat tegenkomt. En als je een keer ruzie hebt, praat het dan uit, in plaats van de deur dicht te trekken.
De Dorpsraad is deze sprekers zeer dankbaar voor hun mooie inbreng!
Toen was het tijd voor de Droadneagel:
Gerrit Pots zat nietsvermoedend op een krukje achter de bar toen voorzitter Matthie Kroezen een wel hele bijzondere omschrijving gaf van de – op dat moment nog onbekende – ontvanger van de Droadneagel: hij is op 5 december jarig, maar het is niet Sinterklaas. Diverse aanwezigen wisten meteen dat het om Gerrit ging.
Als jongen van 12 sloot hij zich al aan bij de KPJ en sinds dien is hij niet meer weg te denken uit het verenigingsleven in en rond Lonneker. Als vervent volleyballer speelde hij 40 jaar! Zo was hij ook 40 jaar penningmneester van de Buurtkring van 1971 t/m 2011. Maar het is toch met name zijn betrokkenheid bij het Dorpshuis waar men hem van kent. Via de buurtkring was Gerrit in de jaren 70 al betrokken bij het Parochiehuis. Toen het Parochiehuis op 1 maart 1980 Stichting Dorpshuis Lonneker werd zat Gerrit in de eerste beheerscommissie. Nu 37 jaren later maakt Gerrit nog steeds deel uit van de beheerscommissie. Tussentijds kreeg Gerrit wel een paar maal andere “bazen”. Na 24 jaar op 1 januari 2004 hield de stichting op te bestaan en werd het Dorpshuis onder druk van de toenmalige wethouder Swart onder voorwaarden verkocht aan de gemeente. Via verschillende constructies van de Stichting Welzijn Enschede Noord, oa Het Kompas en later Alifa valt het Dorpshuis nu onder het Stadsdeel Noord. De enige stabiele factor in al die jaren was Gerrit Pots. Hij doet de de voorraadcontrole de aanvullingen en de bestellingen. Tevens houdt hij de consumpties bij van gebruikers en huurders en regelt de agenda van verhuur. Gezien zijn leeftijd - Gerrit is inmiddels 75 jaar - en wat fysieke klachten is Gerrit op zoek naar iemand die het geleidelijk wil overnemen. Helemaal stoppen wil Gerrit zeker nog niet, want hij vindt het veel te fijn om te “zeuren met de leu”.
Gerrit is een zeer verdiende ontvanger van de Lonneker Droadneagel.
Gerrit zei meteen dat hij al wel had gedacht: “Als het nu niet gebeurt, dan komt het niet meer!”. Hij was zichtbaar zeer verguld met de welverdiende eer die hem toekwam. Hij glom.
De Dorpsraad dankt alle aanwezigen voor hun komst, en uiteraard zijn wij ook dit jaar de vrijwilligers weer enorm dankbaar voor hun inzet. Het was een gezellige middag!
